Tekst mowy opiera się głównie na rękopisie BOss 3567. Tam, gdzie to było możliwe, został uzgodniony do wersji przyjętej przez Małgorzatę A. Ciszewską (d. Trębską) zawartej w jej publikacji Staropolskie szlacheckie oracje weselne. Genologia, obrzęd, źródła. Warszawa 2008.
Na przenosinach księżnej JM Gryzeldy Constantiej z Zamościa księżnej Wiśniowieckiej Jeremiowej w polu pod Białym Kamieniem na jej powitanie odpowiedź 4 Septembris 1639.
Nic nie wątpi Jej M[o]ść Pani Kanclerzyna koronna, a moja wielce Mościa Pani, że ta Jejm[oś]ci pierwsza w domu Ks[ię]cia Je[g]om[oś]ci Wiszniowieckiego gościna nie może być Ks[ię]ciu Je[g]om[oś]ci, jeno z wielu miar wielce przyjemna. Lubo bowiem Jejm[o]ść[1] jedzie na przenosiny, nie przenosi jednak z miejsca na miejsce prawie macierzyńskiego przeciwko Ks[ię]ciu Je[g]om[o]ści afektu swego[2], ale go w sercu swym dobrze raz ugruntowawszy, nigdy z nim gościć nie chce, wszędzie z onym mieszkać pragnie. Wprowadza w dom Ks[ię]cia Je[g]om[oś]ci murom jego nowego gościa, samemu miłą małżonkę, serca zaś swego zabawę i pociechę. Wprowadza oraz /sic/[3] z córką swą cnych przodków jej, onych Zamoyskich, Ostrogskich, Tarnowskich zastarzałe stemmata[4] i sławne na wszytek świat tryumfy. Wprowadza z tak wysokiego jej urodzenia i z tak świątobliwego wychowania pochodzące takie decora,[5] które kożdą rezydencyją Ks[ię]cia Je[g]om[oś]ci zdobić i uweselać będą mogły. Życzy sercem macierzyńskim, aby tak fortunnie Księżna Jejm[o]ść pałacu Ks[ię]cia Je[g]om[oś]ci małżonka swego progi przestąpiła, jakoby[6] z sobą wniosła do Ks[ię]cia Je[g]om[oś]ci wszelkie Boskie błogosławieństwa, wszelkie pożądane szczęśliwości, jakoby[7] długoletnię[8] Ks[ię]cia Je[g]om[oś]ci ostając gospodynią, imię i plemię ks[ią]żąt ichm[oś]ciów Wiszniowieckich in longam, da Bóg, posteritatem[9] rozkrzewiła.
[1] Jejmość – kanclerzyna koronna, matka Gryzledy.
[2] afektu swego – wyraźnie widocznego w ocalałej korespondencji.
[3] Pomyłka kopisty. Powinno raczej być „wraz”.
[4] stemmata – dosł. drzewo genealogiczne, tj. przodków
[5] decora – łac. ozdoby.
[6] aby
[7] aby
[8] Dziś: długoletnią. M. A. Ciszewska (d. Trębska) proponuje: wszelkie pożądane szczęśliwości jakoby długoletnie <u> [popr. M.T.] Księcia Jego Mości ostając gospodynią. (s. 287)
[9] in longam posteritatem – łac. na długą potomność.